کراتین |Keratin

کراتین |Keratin

کراتین |Keratin یک ترکیب آلی طبیعی است که در بدن انسان و برخی حیوانات وجود دارد. این ماده عمدتاً در عضلات اسکلتی و سلول‌های عصبی ذخیره می‌شود و نقش مهمی در تأمین انرژی برای فعالیت‌های فیزیکی شدید و کوتاه مدت ایفا می‌کند. ترکیب شیمیایی کراتین از سه آمینواسید اصلی تشکیل شده است که عبارتند از: آرژنین، گلیسین و متیونین.

به‌طور شیمیایی یک ترکیب نیتروژن‌دار است که ساختار آن شامل یک گروه آمین (–NH2) و یک گروه کربوکسیل (–COOH) است. این ترکیب در بدن از طریق واکنش‌های بیوشیمیایی از آمینواسیدهای مختلف سنتز می‌شود و سپس در عضلات ذخیره می‌شود.

خواص فیزیکی

1. ظاهر فیزیکی

• رنگ:  به‌طور معمول به صورت پودر سفید یا بی‌رنگ است.

• حالت: در دمای اتاق، به‌صورت پودر جامد و بلورین است.

2. حلالیت

• در آب:  به‌طور نسبی در آب حل می‌شود، اما حلالیت آن به‌طور کلی کم است. به عبارت دیگر،  به راحتی در آب حل نمی‌شود و ممکن است هنگام حل شدن در آب کمی ته‌نشین شود.

• در حلال‌های آلی: در بسیاری از حلال‌های آلی مانند الکل‌ها و استون کمتر حل می‌شود.

3. نقطه ذوب

• نقطه ذوب کراتین حدود 300 درجه سانتی‌گراد است. این به این معناست که  در دمای بالا از حالت جامد به گاز تبدیل نمی‌شود بلکه ممکن است تجزیه شود.

4. پایدار بودن در برابر دما

• در دماهای معمولی بسیار پایدار است، اما در دماهای بسیار بالا (مثلاً در دمای 250 درجه سانتی‌گراد و بالاتر)، ممکن است تجزیه شود و خواص شیمیایی خود را از دست دهد.

5. وزن مولکولی

• وزن مولکولی کراتین برابر با حدود 131.13 گرم بر مول است.

6. ترکیب بلوری

•  به‌طور طبیعی به‌صورت یک ترکیب بلوری و جامد است که ساختار بلوری مشخصی دارد. این ترکیب به‌ویژه در فرآیندهای شیمیایی مختلف مانند تشکیل کراتین فسفات نقش دارد.

7. خصوصیات الکتریکی

•  به‌طور کلی یک ماده غیر الکترولیتی است، یعنی در آب یونیزه نمی‌شود و خاصیت هدایت الکتریکی ندارد. به همین دلیل، کراتین نمی‌تواند جریان الکتریکی را مانند برخی مواد دیگر هدایت کند.

خواص شیمیایی

واکنش با آب (هیدرولیز)

• هیدرولیز کراتین: در شرایط آبی می‌تواند تحت واکنش هیدرولیز قرار گیرد و به کراتین فسفات و آب تبدیل شود. این واکنش در بدن انسان در فرآیند متابولیسم انرژی در عضلات رخ می‌دهد. هیدرولیز کراتین به کراتین فسفات باعث آزاد شدن انرژی و انتقال آن به سلول‌های عضلانی می‌شود.

 واکنش با اکسید کننده‌ها

• حساسیت به اکسیداسیون: در محیط‌های غنی از اکسیژن به‌طور نسبی حساس به اکسیداسیون است. این امر می‌تواند باعث تخریب ساختار مولکولی کراتین و کاهش اثربخشی آن شود. به همین دلیل است که باید کراتین را در شرایط خشک و خنک نگهداری کرد تا از اکسیداسیون آن جلوگیری شود.

 با نمک‌ها و ترکیبات شیمیایی دیگر

• ممکن است با برخی نمک‌ها و ترکیبات شیمیایی دیگر واکنش دهد و ترکیبات جدیدی بسازد. به‌عنوان مثال، کراتین مونوهیدرات (شایع‌ترین فرم مکمل کراتین) به‌صورت نمک با مولکول آب وجود دارد که هنگام مصرف در بدن ممکن است با دیگر مواد غذایی یا ترکیبات مکمل وارد واکنش شود.

کاربردها

1. افزایش عملکرد ورزشی

2. مکمل‌های غذایی

3. درمان بیماری‌های عضلانی و عصبی

4. افزایش انرژی مغزی و حافظه

5. افزایش سرعت ریکاوری (بازسازی) پس از تمرینات

6. مؤثر در بهبود عملکرد در ورزش‌های استقامتی

نکات ایمنی 

1. مقدار مصرف توصیه‌شده

• دوره بارگیری: برای شروع مصرف، بسیاری از افراد از “دوره بارگیری” استفاده می‌کنند که در آن مصرف روزانه حدود 20 گرم کراتین به مدت 5–7 روز (تقسیم‌شده به چند دوز کوچک) توصیه می‌شود. اما پس از دوره بارگیری، مصرف روزانه 3–5 گرم کراتین به‌صورت مستمر کافی است.

• پرهیز از مصرف بیش از حد: مصرف بیش از 5 گرم کراتین در روز بدون نیاز خاص می‌تواند منجر به مشکلات گوارشی یا نارسایی کلیوی شود. بنابراین، همیشه بهتر است مصرف کراتین در دوزهای توصیه‌شده انجام شود.

2. آب‌رسانی کافی

• افزایش احتباس آب:  باعث جذب آب به داخل سلول‌های عضلانی می‌شود و این می‌تواند منجر به نیاز به مصرف بیشتر آب شود. عدم نوشیدن آب کافی در زمان مصرف کراتین می‌تواند منجر به کم‌آبی بدن، گرفتگی عضلات، و کاهش عملکرد بدن شود.

• مهم است که در حین مصرف، حداقل 8–10 لیوان آب در روز بنوشید تا از عوارض جانبی ناشی از کم‌آبی جلوگیری شود.

3. ملاحظات در مورد کلیه‌ها

• در برخی افراد، به‌ویژه کسانی که سابقه بیماری کلیوی دارند یا مشکلات کلیوی دارند، مصرف کراتین ممکن است فشار اضافی به کلیه‌ها وارد کند.

• افراد مبتلا به بیماری کلیوی یا کسانی که مشکلات کلیوی دارند، باید قبل از مصرف کراتین با پزشک خود مشورت کنند تا از عدم بروز مشکلات بیشتر جلوگیری شود.

4. مشکلات گوارشی

• مصرف زیاد ممکن است منجر به مشکلات گوارشی مانند نفخ، اسهال، درد معده یا تهوع شود. برای جلوگیری از این مشکلات، بهتر است  به‌صورت تقسیم‌شده در طول روز مصرف شود و از مصرف آن روی معده خالی خودداری گردد.

• همچنین، بهتر است همراه با مایعات یا نوشیدنی‌های شیرین مصرف کنید تا از جذب بهتر آن و کاهش عوارض گوارشی جلوگیری شود.

جهت مشاهده مواد شیمیایی بیشتر به سایت مال کالا مراجعه نمایید.