آمونیوم آهن دو سولفات 6 آبه |Ammonium Iron (II) Sulfate hexahydrate

آمونیوم آهن دو سولفات 6 آبه |Ammonium Iron (II) Sulfate hexahydrate

آمونیوم آهن دو سولفات 6 آبه |Ammonium Iron (II) Sulfate hexahydrate یک ترکیب شیمیایی است که از ترکیب یون‌های آمونیوم (NH₄⁺) و آهن دو ظرفیتی (Fe²⁺) در حضور یون‌های سولفات (SO₄²⁻) به‌دست می‌آید. این ترکیب یک نمک دوگانه است. و شش مولکول آب در ساختار بلوری آن به‌صورت هیدراته وجود دارند.

خواص فیزیکی

 ظاهر فیزیکی:

• رنگ: آمونیوم آهن دو سولفات شش آبه معمولاً به رنگ سبز مایل به زرد تا سبز تیره دیده می‌شود. این رنگ ناشی از وجود یون‌های آهن دو ظرفیتی (Fe²⁺) در ساختار آن است.

• شکل: این ترکیب به‌صورت بلورهای شفاف یا بلورهای کریستالی ظاهر می‌شود. این بلورها می‌توانند به صورت متبلور یا در شکل دانه‌های ریز باشند.

2. حلالیت:

• حلالیت در آب: آمونیوم آهن دو سولفات شش آبه به‌خوبی در آب حل می‌شود. محلول حاصل معمولاً اسیدی است، زیرا یون‌های سولفات (SO₄²⁻) و آهن دو ظرفیتی (Fe²⁺) در آب آزاد می‌شوند.

• حلالیت در حلال‌های آلی: این ترکیب به‌طور معمول در حلال‌های آلی مانند الکل یا اتر حل نمی‌شود. بنابراین، کاربرد آن بیشتر در محیط‌های آبی است.

3. وزن مولکولی:

• وزن مولکولی: وزن مولکولی آمونیوم آهن دو سولفات شش آبه برابر با ۳۲۲٫۲۸ g/mol است که از ترکیب یون‌های آمونیوم (NH₄⁺)، آهن (Fe²⁺)، سولفات (SO₄²⁻) و مولکول‌های آب تشکیل شده است.

4. چگالی:

• چگالی: چگالی این ترکیب در حدود ۲٫۰ g/cm³ است. این نشان می‌دهد که این ماده نسبت به آب کمی سنگین‌تر است و در حالت کریستالی، چگالی بیشتری نسبت به بسیاری از ترکیبات مشابه دارد.

5. نقطه ذوب و جوش:

• نقطه ذوب: نقطه ذوب آمونیوم آهن دو سولفات شش آبه دقیقاً در شرایط استاندارد مشخص نیست، زیرا این ترکیب معمولاً در دماهای بالا تجزیه می‌شود و آب‌های موجود در ساختار خود را از دست می‌دهد. به‌طور کلی، این ترکیب در دمای بالای ۹۰ درجه سانتی‌گراد شروع به تجزیه و از دست دادن آب می‌کند.

خواص شیمیایی

• نیمه‌واکنش اکسایش-کاهش: یون Fe²⁺ رفتار احیاکننده دارد و می‌تواند به Fe³⁺ اکسید شود. در حضور اکسیدکننده‌های قوی (هوا، پرکلرات‌ها، پرمنگنات و غیره) تمایل به اکسید شدن و تشکیل نمک‌های آهن(III) دارد.

• هیدرولیز و pH: محلول‌های آبی ممکن است به‌دلیل حضور یون آمونیوم اندکی اسیدی باشند؛ برای جلوگیری از هیدرولیز و اکسیداسیون Fe²⁺ در کارآزمایی‌های تحلیلی معمولاً محلول‌ها را کمی اسیدی نگه می‌دارند.

• تشکیل کمپلکس: Fe²⁺ می‌تواند با لیگاندهای مختلف (مانند سیانید، اتیلن‌دی‌آمین، پیریدین و غیره) کمپلکس‌های کووالانسی یا یون-کوالانسی تشکیل دهد؛ این ویژگی در سنتزها و روش‌های تحلیلی کاربرد دارد.

• پایداری حرارتی: با گرما دادن، آب کریستالیزه خروج کرده و در درجات بالاتر تجزیهٔ سولفات‌ها و اکسیداسیون آهن اتفاق می‌افتد که منجر به تولید انواع اکسیدها یا سولفات‌های پایه می‌شود.

• رفتار در حضور اسید: در اسیدهای رقیق پایدارتر است (ایجاد محیطی که از اکسید شدن Fe²⁺ جلوگیری کند) و در مقادیر بیشتر اسید ممکن است واکنش‌های جانبی دیگری رخ دهد.

کاربردها

1. تیتراسیون‌های شیمیایی و تحلیلی

2. کاتالیزور در واکنش‌های شیمیایی

3. سنتز ترکیبات آهنی

4. آبکاری و پوشش‌دهی فلزی

5. تولید کودهای شیمیایی

6. در صنعت رنگرزی و دباغی

نکات ایمنی

1. پوشش مناسب و تجهیزات ایمنی فردی (PPE)

• دستکش: استفاده از دستکش‌های مقاوم در برابر مواد شیمیایی (مانند دستکش‌های نیتریلی یا PVC) برای جلوگیری از تماس مستقیم با پوست و جلوگیری از ایجاد تحریکات پوستی.

• عینک ایمنی: عینک یا شیلد صورت باید برای محافظت از چشم‌ها در برابر پاشش احتمالی محلول‌های این ترکیب یا بخارات آن استفاده شود.

• لباس ایمنی: پوشیدن لباس‌های محافظ مانند روپوش آزمایشگاهی برای جلوگیری از تماس مواد شیمیایی با پوست ضروری است.

• کفش ایمنی: در صورتی که کار در مقیاس‌های صنعتی یا مقادیر زیاد باشد، پوشیدن کفش‌های ایمنی توصیه می‌شود تا از آسیب به پاها جلوگیری شود.

2. تهویه مناسب

• استفاده از هود آزمایشگاهی یا محیط‌های تهویه‌دار برای کار با این ماده شیمیایی توصیه می‌شود تا از استنشاق غبار یا بخارات آن جلوگیری شود. حتی در صورت استفاده در مقادیر کم، تهویه مناسب برای کاهش خطرات تنفسی ضروری است.

• محیط کار باید به‌طور مناسب تهویه شده باشد تا از تجمع بخارات و گازهای ممکن جلوگیری شود.

3. اجتناب از تماس با چشم‌ها و پوست

• تماس مستقیم با چشم‌ها و پوست می‌تواند باعث تحریک و التهاب شود. در صورت تماس، فوراً چشم‌ها و پوست را با آب فراوان شستشو دهید.

• در صورت بروز تحریک یا آسیب، به پزشک مراجعه شود.

جهت مشاهده مواد شیمیایی بیشتر به سایت مال کالا مراجعه نمایید.